Łukasz Suchanowski, uczeń klasy drugiej "b" zajął trzecie miejsce w wojewódzkim finale 40. Olimpiady Historycznej. Utalentowany uczeń historią interesuje się od pięciu lat, to jego największa pasja.

- Uważam, że warto znać historię choć w małym stopniu, a w szczególności historię naszego kraju - tłumaczy Łukasz - ponieważ możemy poznać, jak poprzednie pokolenia walczyły o niepodległość, jak odbudowywały kraj z wojen i kształtowały struktury odrodzonej Ojczyzny. Dzięki pasji historycznej ukształtowałem swoje poglądy oraz punkt widzenia na niektóre wydarzenia. Szczególnie interesuje mnie XX wiek - współczesna historia Europy i Polski, która napiętnowana jest dwiema krwawymi wojnami światowymi, okupacją faszystowską i komunistyczną, które zmieniły o 180 stopni bieg historii.

O swoim zdolnym uczniu dobrze wypowiada się nauczycielka historii w LO, p. Agnieszka Kostrzewińska, która przygotowywała go do olimpiady. - Łukasz to uczeń, który czerpie radość z odkrywania rzeczy dotąd nieznanych. Niezależny, otwarty umysł, samodzielny w realizacji pasji. Potrafi bronić swoich poglądów, które często odbiegają od stereotypowych opinii, szczególnie dotyczących oceny postaci i wydarzeń Polski powojennej. Wierzę, że osiągnie jeszcze niejeden sukces.

Olimpiada historyczna organizowana jest od 1974 roku przez Polskie Towarzystwo Historyczne przy finansowym wsparciu Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Zakres tematyczny trzystopniowej olimpiady wykracza znacznie poza program szkolny, bowiem ma ona na celu wyłonienie najlepszych uczniów rokujących duże umiejętności historyczne. Laureaci i finaliści są zwolnieni z egzaminu maturalnego z historii, mają prawo do końcoworocznej oceny celującej z tego przedmiotu oraz praktyczny wstęp na wszystkie studia historyczne w Polsce.

12 stycznia odbył się 22. Finał WOŚP. Nasi wolontariusze, jak co roku, mimo niesprzyjającej pogody też wzięli udział w kwestowaniu, aby wesprzeć działania fundacji. Cieszy fakt, że są w naszej małej społeczności uczniowie, którzy mają "otwarte serca" i czują potrzebę pomagania innym. Dlatego też serdecznie dziękujemy za zaangażowanie następującym wolontariuszom: Laurze Jędrzejczyk, Weronice Małgorzewicz, Natalii Nowak (brawo gimnazjalistki!), Zuzannie Kurczyk, Kindze Kurpiel, Kindze Myziak, Patrycji Romanowskiej, Laurze Smolarczuk, Alicji Szokalskiej, Patrycji Świstek, Klaudii Sochackiej, Annie Tworek, Aleksandrze Suchanowskiej, Natalii Radzkiej, Karolinie Bińczyk, Alicji Mikszy, Paulinie Kurpiel, Marii Kiełdanowicz i Natalii Feńczak. (Opiekunem Szkolnego Koła Wolontariatu i koordynatorem pracy wolontariuszy WOŚP jest p. Irena Rogowska - przyp. red.). Zdjęcie, które zamieściliśmy pochodzi z internetowej strony Dziennika Bałtyckiego i przedstawia pracę sztabu WOŚP w Sławnie.
Irena Rogowska

Naszemu prefektowi

księdzu
Michałowi Horydowi

wyrazy najgłębszego współczucia z powodu śmierci

Ojca

składa

Społeczność Zespołu Szkół w Sławnie im. Jana Henryka Dąbrowskiego

Kolejny sukces historyków z naszej szkoły! W etapie rejonowym Olimpiady tematycznej "Losy żołnierza i dzieje oręża polskiego w latach 1914 - 1950. Od strzelców i legionistów do żołnierzy wyklętych" Łukasz Suchanowski z kl. 2b zajął trzecie miejsce i awansował do etapu wojewódzkiego obejmującego obszar trzech województw: lubuskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego. Gratulujemy i życzymy powodzenia także w Olimpiadzie Historycznej, której Łukasz jest już finalistą.
W konkursie wzięli udział także Maciej Putno z kl. 3c (zajął 17 miejsce) i Mateusz Nowak z kl. 2a (zajął 20 miejsce). Brawo Panowie! Do konkursu uczniowie przygotowują się pod kierunkiem p. Mirosława Kopowskiego.

Kalendarzowy rok społeczność naszej szkoły zakończyła uroczystą wigilią, która odbyła się 20 grudnia 2013 r. W auli spotkali się uczniowie, absolwenci, nauczyciele oraz emerytowani pracownicy szkoły. Wigilijną biesiadę rozpoczęto od tradycyjnego polskiego zwyczaju dzielenia się opłatkiem. Dla każdego to ważny moment wieczerzy - zobaczcie zdjęcia. One dowodzą, że zgromadzenie wszystkich w auli jest bardzo ważne, że ułatwia komunikację i rzeczywiście czyni społeczność LO jednością. Pani dyrektor, Wanda Adamczyk, podkreśliła, jak ważny jest fakt, że przy naszym stole wigilijnym znalazło się miejsce dla wszystkich oraz złożyła życzenia wszystkim uczestnikom zdarzenia.
Podczas uroczystości odbyła się także premiera widowiska "Opowieść wigilijna" według powieści Dickensa w reżyserii p. Ireny Rogowskiej z główną rolą Sebastiana Kowalskiego oraz aktorami z Dwujęzycznego Gimnazjum i LO. Moralizatorskie przedstawienie wprowadziło zebranych w atmosferę refleksji nad tym, co w nadchodzących świętach jest najważniejsze. Jeśli sprowadzimy je do zewnętrznych obrzędów takich, jak choinka i prezenty to znaczy, że nie są one jakoś specjalnie ważne. Warto się nad tym zastanowić.
Podczas wigilii ogłoszono także wyniki kolejnych świątecznych konkursów.
W kategorii "świąteczny wystrój klasy" jury przyznało:
I miejsce - klasie 3c
II miejsce - klasie 2a
III miejsce - klasie 1g
W kategorii "wiersz" nagrodzono Honoratę Szurmak (kl. 3a) i Karolinę Bińczyk (kl. 3b) oraz wyróżniono Wiesławę Chachlowską. W kategorii "esej" przyznano wyróżnienie Natalii Nowak.

Desi Rinpocze, wysoko postawiony duchowny buddyjski, sekretarz Dalajlamy, jednego z największych przywódców religijnych świata wygłosił w naszej szkole wykład na temat "Buddyzm tybetański - filozofia czy religia?" oraz odpowiadał na pytania uczniów.
Pierwszą część wykładu poświęcił biografii Buddy i jego drogi do oświecenia w kontekście historycznym i filozoficznym, tłumacząc także czym owo oświecenie jest lub może być. Pokazał buddyzm jako filozofię życia, jedną z wielu, którą człowiek może wybrać. Wykład nie był promocją jedynie słusznej drogi, ale akcent stawiał na osobisty rozwój człowieka. - Jesteście małymi ziarenkami - mówił do licealistów - od waszego rozwoju zależy nie tylko dobro tego kraju, ale i świata. Fakt, że mogę mówić o buddyzmie w chrześcijańskim kraju jest już czymś dobrym. Kiedyś te kultury funkcjonowały osobno. Przełomem był rok 1986, w którym Papież Jan Paweł II zorganizował w Asyżu wielkie spotkanie modlitewne na rzecz pokoju zwołując 150 przedstawicieli dwunastu największych religii świata. Dzisiaj spotykamy się, uczymy od siebie, więcej nas łączy niż dzieli. Umiłowanie pokoju, duchowy rozwój, wspólnota przebaczenia i współczucia, wolność i niezależność człowieka.
W części nieoficjalnej dowiedzieliśmy się jeszcze, jak przyrządzić tybetańską herbatę, czym różnią się tybetańskie faworki od polskich (sic!), poznaliśmy tradycyjne piosenki (zachęcamy do posłuchania na liceumslawno.com) i uczestniczyliśmy w pokazie kaligrafii (publikujemy obok). Niezwykły gość, wspaniała atmosfera i wiele mądrych słów.
Druga wizyta Rinpocze w Sławnie to efekt wieloletniej współpracy LO w Sławnie z Instytutem Polonistyki Akademii Pomorskiej w Słupsku w zakresie języka polskiego i kulturoznawstwa.

Kolejna rocznica wprowadzenia stanu wojennego, jak co roku stanie się pretekstem do wielu refleksji, ocen i sądów. Po ponad 32 latach od tego tragicznego dla Polski dnia, 13 grudnia 1981 roku, nadal istnieje wiele niezabliźnionych ran z tamtych czasów. Nie ma prostej oceny tych wydarzeń, sprawy sądowe z udziałem autorów stanu wojennego ciągną się w nieskończoność, a z uwagi na ciężki stan zdrowia gen. Jaruzelskiego, trudno wierzyć w jakiekolwiek rozstrzygnięcie.
Stosunek do historii jest bardzo często tłem aktualnej walki politycznej. Z tego powodu rozpowszechnił się relatywizm w ocenie zasadniczych dla przeszłości Polski spraw. Bez wątpienia stan wojenny był wojną wypowiedzianą własnemu narodowi przez ówczesne państwo polskie. Internowania tysięcy osób, strzelanie do manifestantów, podsłuchiwanie rozmów telefonicznych, godzina policyjna, jeszcze większa cenzura, masowe zwolnienia w odpowiedzi na strajki - to ta strona stanu wojennego, która nie podlega ocenie. Największe kontrowersje wzbudzają przesłanki, które towarzyszyły decyzji o podjęciu takich kroków. Teza o zagrożeniu interwencją ze strony ZSRR jest obalana przez wielu historyków, jednak zdaje się, że nadal trudno o jednoznaczną ocenę ówczesnej sytuacji.
Warto na przykładzie stanu wojennego zauważyć jak różnie pojmowany może być patriotyzm. Dla jednych jakakolwiek forma współpracy z okupantem będzie formą zdrady, dla innych przykładem jedynej racjonalnej drogi działania, która może uchronić naród od gorszej tragedii. 13 grudnia 1981 roku z pewnością był na rękę Moskwie, która dzięki działaniom gen. Jaruzelskiego zachowała swoje wpływy w naszym kraju. Jest niemożliwym, aby zajrzeć w sumienia twórców stanu wojennego i ocenić czy postępowali wówczas z przeświadczeniem o tym, że to co robią, czynią dla dobra Polski, dlatego ocenę tamtego czasu można oprzeć jedynie na badaniach historycznych, a te pozostawiają nadal wiele wątpliwości. W każdym jednak przypadku należy oddać szacunek tym, którzy wówczas walczyli o lepszą przyszłość, o wolność dla Polaków oraz potępić zachowanie tych, którzy w bezsensowny sposób stosowali przemoc i szykany wobec swoich rodaków.
Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność jest symbolem oporu przeciwko obecnemu ustrojowi. Sprzeciw ten obejmował jednak cały wachlarz opcji politycznych i światopoglądów - od laickiej lewicy chcącej przemiany systemu na "socjalizm z ludzką twarzą", po Konfederację Polski Niepodległej założonej 1 września 1979 roku przez Leszka Moczulskiego, która walczyła o całkowite uniezależnienie się Polski od narzuconych nam wpływów rodzimych komunistów i Związku Radzieckiego. Opór wobec ówczesnej władzy okazywały miliony Polaków, którzy byli niezadowoleni nie tylko z sytuacji politycznej, ale bardzo często przede wszystkim ekonomicznej.
Dzisiaj, kiedy słowo "solidarność" zdewaluowało się ze względu na ciągłe waśnie na scenie politycznej z przeszłością oraz obecnym związkiem "Solidarność" w tle, trudno wyobrazić nam sobie prawdziwą jedność społeczeństwa. Z każdej strony płyną do nas opinie o podziałach wśród Polaków, o wojnie polsko-polskiej. Istotą społeczeństwa demokratycznego jest jednak różnorodność poglądów. Zbyt daleko idąca, taka, która odbiegać będzie od kulturowego kręgosłupa narodu, może doprowadzić do dezintegracji i należałoby sobie zadać pytanie czy naród, który nie jest skupiony wokół żadnych wspólnych wartości nadal jest narodem? Tak jak w czasie stanu wojennego Polacy skupili się wokół idei walki z ówczesnym systemem, tak dzisiaj Polacy powinni skupić się wokół tego co nas łączy. Jak śpiewał Marek Grechuta "Bez historii, mowy, sztuki, bez mądrości tej z nauki, naród się zamieni w bezimienny kraj". Warto, szczególnie w dzisiejszych czasach, docenić skarb niepodległości, pielęgnować go, rozwijać, również na polu gospodarki, która jest wyznacznikiem siły narodu i pamiętać, że suwerenności nie można dzielić na dwoje.

Hubert Franas (absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Sławnie, student V roku prawa na UMK w Toruniu)

Piotr Dwulit z Zespołu Szkół w Sławnie im. Jana Henryka Dąbrowskiego został finalistą Ogólnopolskiego Konkursu Ojczyzny Polszczyzny, który w sobotę odbył się we Wrocławiu. W tegorocznym konkursie wzięło udział ok. 12 tys. uczniów z 950 szkół z Polski i Ukrainy.
Konkurs podzielony był na trzy etapy - lokalny, regionalny i ogólnopolski - w trakcie których zadaniem uczniów było rozwiązanie testu, napisanie dwóch tekstów interpretacyjnych oraz wystąpienie przed jury. Do ogólnopolskiego finału zakwalifikowało się 37 osób, w tym dwoje uczniów z Ukrainy. Językoznawca prof. Jan Miodek, który jest patronem konkursu i przewodniczącym jury, podkreślił, że wszyscy uczestnicy finału wykazali się znakomitym przygotowaniem. - Są fantastyczni leksykalnie, gramatycznie i frazeologicznie. Ja w ich wieku, w wypowiedziach ustnych, byłem jeszcze bardzo naiwny, a oni tworzą interpretacje na poziomie akademickim - mówił.
- Po powrocie z Wrocławia jestem w pełni zadowolony z przebiegu konkursu i możliwości jakie przede mną otworzył. Organizatorzy stanęli na wysokości zadania nie tylko pod względem sponsorowania imprezy - noclegi i wyżywienie dla uczestników, ale również zajęli się naszym czasem wolnym organizując warsztaty teoretycznoliterackie i aktorskie, na których doskonale się bawiliśmy. Przede wszystkim takie wspólne zajęcia są bardzo twórcze ze względu na interesujących ludzi, którzy przyjeżdżają do Wrocławia z całej Polski. Wspólnie możemy bardzo wiele się nauczyć od takich osobistości jak np. prof. Jan Miodek - powiedział Piotr Dwulit, uczeń sławieńskiego LO. W czasie gali finałowej wszyscy uczestnicy otrzymali pamiątkowe dyplomy i książki prof. Miodka. Jury przyznało jedno wyróżnienie oraz nagrody (laptopy) za pierwsze i drugie miejsce.
- Głównym celem konkursu jest podnoszenie kultury języka młodzieży oraz wyłonienie i wspieranie w dalszym rozwoju utalentowanych uczniów - powiedział Jarosław Strześniewski, polonista sławieńskiego LO, który przygotowywał Piotra Dwulita do konkursu. - To mądrze wymyślony konkurs. Polonistyczna młodzież z wielu polskich miast oraz ich nauczyciele spotkali się na trzydniowych warsztatach i wykładach prowadzonych profesorów Uniwersytetu Wrocławskiego. Wszystko odbywało się w zasłużonym dla kultury polskiej Ossolineum, a dyskusje często przenosiły się poza ramy czasowe przewidziane przez organizatorów.
Konkurs Ojczyzny Polszczyzny organizowany jest od 2002 r., kiedy to ukazał się "Słownik ojczyzny polszczyzny" autorstwa Miodka. Organizatorem konkursu jest Stowarzyszenie Ojczyzny Polszczyzny we współpracy z Wydawnictwem "Nowa Era", Fundacją Edukacja dla Społeczeństwa oraz Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Patronami konkursu są ponadto Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego i Dolnośląskie Kuratorium Oświaty.

Z inicjatywy p. Małgorzaty Kulczyckiej-Izdebskiej, szkolnego pedagoga, odbyła się dzisiaj w naszej szkole pierwsza część zajęć z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego, które poprowadziła p. Monika Kurnakowska - Kobus z Młodzieżowego Centrum Kariery w Sławnie. Uczniowie klas trzecich dowiedzieli się czym zajmuje się doradca zawodowy, poznali szczegóły projektu "OHP jako realizator usług rynku pracy", współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego - w ramach którego wszyscy zainteresowani mogą skorzystać z pomocy i wsparcia doradcy zawodowego w podejmowaniu decyzji związanych z aktywnością zawodową. Następne spotkanie 17 grudnia 2013 r.

Z przyjemnością informujemy, że Łukasz Suchanowski, uczeń klasy 2b uzyskał ocenę 4,5 w tegorocznych eliminacjach Olimpiady Historycznej i został zakwalifikowany do eliminacji okręgowych, które odbędą się 11 stycznia 2014 r. o godz. 9.30 w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego.
Poziom prac tegorocznej edycji był wysoki - powiedziała dr hab. Małgorzata Machałek, sekretarz OH w Szczecinie - dlatego wyrazy uznania kierujemy również do pozostałych uczestników oraz do nauczycieli-opiekunów. Do konkursu Łukasza przygotowuje p. Agnieszka Kostrzewińska.

Wykład prof. Daniela Kalinowskiego (AP w Słupsku) pt. "Przedchrześcijańskie religie Słowian w literaturze" poprzedzony pięciominutowymi prelekcjami Piotra Dwulita i Eryka Fedyniaka (uczniów LO, finalistów Konkursu Ojczyzny Polszczyzny) na temat "Motywu Bożego Narodzenia w literaturze" zainaugurował cykl wykładów popularnonaukowych dla uczniów Zespołu Szkół w Sławnie im. Jana Henryka Dąbrowskiego i mieszkańców Sławna.
Wtorkowe wykłady otwarte adresowane są nie tylko do młodzieży szkolnej i nauczycieli, ale także do wszystkich zainteresowanych (szczególnie mieszkańców Sławna i Powiatu Sławieńskiego), mają charakter otwarty, a wstęp jest bezpłatny.
Celem wykładów jest wspomaganie edukacji na poziomie gimnazjalnym i ponadgimnazjalnym oraz rozszerzanie wiedzy w zakresie nauk humanistycznych. Tematyka wykładów wykraczać będzie poza program szkoły średniej.

2 grudnia 2013 r. podczas wernisażu wystawy "Poeci i pisarze w karykaturze" Pani Dyrektor Wanda Adamczyk ogłosiła wyniki konkursu na recenzję filmu "Wałęsa. Człowiek z nadziei". Poloniści, członkowie jury, nie przyznali I nagrody. II nagrodę otrzymała Zuzanna Kurczyk z kl. 1a, natomiast III nagrodę otrzymali ex-aequo Łulkasz Suchanowski i Piotr Dwulit z kl. 2b. Fragmenty konkursowych prac publikujemy niżej. W czasie wernisażu przygotowanego przez klasę 3b można było wypić darmową kawę i zjeść pyszne ciasto. Dochód ze sprzedaży ciasta zasilił fundusz szkolnej biblioteki.

Zuzanna Kurczyk: Robert Więckiewicz doskonale wciela się w postać Wałęsy. Przedstawia byłego prezydenta takiego, jakim był - pewnego, stanowczego, odważnego i patriotycznego człowieka, który był gotów poświęcić życie dla lepszego bytu i wolności. Dykcja elektryka jest perfekcyjnie odtworzona i słynne "Nie chcem, ale muszem" brzmi identycznie jak oryginał - jednak nie przekracza granic śmieszności. Agnieszka Grochowska przedstawia Danutę Wałęsę jako osobę cichą, spokojną i miłą, która wybucha tylko raz, gdy wyrzuca z mieszkania tłumy dziennikarzy i związkowców. Do gry aktorskiej głównych bohaterów nie mam żadnych zastrzeżeń i według mnie jest ona fenomenalna. Role innych aktorów były różne: jedni wypadli gorzej, drudzy lepiej, jednak niczego nie krytykuję, ponieważ, gdy jedna osoba zagrała nieco gorzej, druga to nadrabiała, a całość jest porywająca.

Łukasz Suchanowski: Przez całe dzieło Wajdy następuje gloryfikacja Lecha Wałęsy, przedstawiane są nie jego błędy polityczne, ale życiowe. Twórcy wybrali chlubny okres z życia bohatera z lat 1970-1989. Ominięto kwestie współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa i rozmów w Magdalence. Niestety, brak ważnych postaci tamtego okresu. Nie ma słowa o ks. Jerzym Popiełuszce, prymasie Józefie Glempie czy Grzegorzu Przemyku. Film kończy się na przemówieniu Wałęsy na Kongresie USA, co dla życia Polaków tak naprawdę miało niewielkie znaczenie. Celowo ominięto bardzo ważny okres w życiu Lecha Wałęsy - jego 5-letnią prezydenturę w latach 1990-1995. Wajda mógł ukazać psychologiczny dramat człowieka, który niegdyś był wielkim autorytetem, a teraz traci poparcie wśród społeczeństwa. Oglądając wiele dzieł Andrzeja Wajdy ("Kanał", "Popiół i diament" czy "Katyń") oceniam "Wałęsę…" jako jeden z najsłabszych filmów w jego blisko 60-letniej karierze reżyserskiej (…). Anglicy w porównaniu do Wajdy o niebo lepiej poradzili sobie w tej kwestii w filmach o Elżbiecie II i Margaret Thatcher.

Piotr Dwulit: Dla mnie film nie wzbija się ponad poprawność, jest ważnym dziełem historycznym, ale w tej skomplikowanej całości nie odnajduję emocji towarzyszącym oglądaniu np. "Czarnego Czwartku". Ani młodzieżowa muzyka, ani sprawny montaż nie wprowadzają mnie w odpowiedni klimat. Opowieść o Wałęsie subiektywnie dzieli osoby biorące udział w wydarzeniach PRL-u na "dobrych" i "złych", przez to brakuje mi dokładnych portretów psychologicznych . Temat i idea sprawiają, że odbiorca musi być pod wrażeniem, szkoda, bo jest to widocznie główna zaleta filmu, ale ten prawidłowy obraz broni się aktorstwem i autentycznością, więc obecność w kinie jest obowiązkowa.